درخواست مداخله رهبری برای قرنطینه دوهفته‌ای کشور

سعید نمکی در نامه ای به رهبری از ایشان درخواست کردند تا برای پیشگیری از وقوع فاجعه در مراکز درمانی به دنبال موج سهمگین کرونا مداخله کنند و نوشت: تمام امکانات کشور برای مقابله جدی با پدیده ویرانگر کرونا به صحنه بیایند چرا که هر لحظه تصمیم گیری با تاخیر موجب بروز فاجعه وسیع و آوار آن بر کشور خواهد شد. ناطقان: نمکی نوشت: تمام امکانات کشور برای مقابله جدی با پدیده ویرانگر کرونا به صحنه بیایند چرا که هر لحظه تصمیم گیری با تاخیر موجب بروز فاجعه وسیع و آوار آن بر کشور خواهد شد و شاید تعطیلی ۲ هفته‌ای جدی و ایستادگی و به کار گیری نیرو‌های انتظامی و نظامی و برخورد با شکستن پروتکل‌ها بتواند تا حد قابل توجهی از چرخش ویروس و بار بیمارستان‌ها و فشار نفس گیر بر همکاران ما بکاهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متن نامه وزیر بهداشت به شرح زیر است:

حضرت آیت ا... العظمی خامنه‌ای مقام معظم رهبری (مدظله العالی)

سلام علیکم

به استحضار می‌رسد دیروز آخرین جلسه ستاد ملی مدیریت کرونا در دولت دوازدهم و امروز آخرین جلسه هیئت محترم دولت برگزار شد و در برزخ دوران انتقال امور اجرایی، ما و همکارانمان در زیر آوار هزاران بیمار و مبتلا به کرونا و در کشاکش موج سهمگین پنجم، روز و شب‌های نفس گیر و طاقت فرسایی طی می‌کنیم و مانده ایم که در این برهوت تنهایی به کدام مرجع پناه بریم تا شاید ماشین تولید بی وقفه بیماری و اعزام تصاعدی بیمار به مراکزی که در این ماه‌ها تحت فشارند متوقف شود.

مستحضرید پس از ۱۸ ماه صبوری، اعتراض ۶۶ مدیر نظام سلامت طی نامه‌ای در دو روز گذشته و التماس آن‌ها برای استمداد بیان شد و خود را ناچار دیدیم تا از محضر حضرتعالی استمداد ویژه بطلبیم. از مدت‌ها پیش در مکاتبات متعدد خطرات همه گیری با ویروس وحشی و سرکش دلتا را گوشزد کردیم.

گفتیم که اگر سخت نگیریم، در رعایت پروتکل‌ها اهمال کنیم، مرزها، ایجاد قرنطینه ها، ورود اتباع خارجی بخصوص از کشور‌های شرقی مبتلا به ویروس جدی گرفته نشود این نظام سلامت خسته و گرفتار فرو می‌پاشد. گفتیم که همه از تاب آوری مردم و کسبه حکایت می‌کنند، از فروپاشی و تاب آوری صنعت گردشگری می‌گویند که بحق هم هست، اما چه کسی باید از تاب آوری مدافعین مظلوم و غریب سلامت بگوید که ۱۸ ماه یک روز استراحت نداشته اند و یک شب راحت نخوابیده اند. اگر این نظام فرو ریخت، اگر تاب آوریش از کف رفت چگونه جبران خواهد شد؟ چه ساختاری را و چگونه جایگزین خواهیم کرد؟

تهران را بنا به درخواست ما تعطیل اعلام کردند، ولی هیچ اتفاقی نیفتاد همه رستوران‌ها و محل‌های کسب و کار باز بود. تعداد قابل توجهی به سفر، بخصوص استان‌های شمالی رفتند. گفتیم و نوشتیم که وقتی سیستان و بلوچستان گرفتارست و روزانه حداقل ۱۲ اتوبوس از زابل به گلستان می‌رود می‌تواند با خود ویروس را ببرد و اگر گلستان آلوده شد همچون آتش گرفتن جنگل‌های هیرکانی همه خطه شمال گرفتار می‌شود که بر این بلا سیل مسافران تهران و البرز و نقاط مرکزی نیز پیوست و امروز سراسر استان‌های شمالی گرفتارست، گفتیم و نوشتیم که شهر‌های مذهبی همه روزه بدون اطلاع ما میزبان زائرین افغانستانی و پاکستانی است که ما اصلا خبر نداریم و نمی‌دانیم از کجا و چگونه آمده اند؟ و آلودگی در چه حدیست؟

فریاد زدیم و نوشتیم که شبانه روز تعداد قابل توجهی ورود غیرقانونی از مرز‌های شرقی و جنوب شرقی با ابتلا به ویروس وحشی کرونا و دیگر بیماری‌های واگیردار توسط قاچاقچیان انجام می‌شود، عرض کشور را روز‌ها می‌پیمایند و در استان‌های مختلف مخفیانه نگهداری می‌شوند تا از مرز‌های غربی و شمال غربی خارج شوند و در این ایام بی اطلاعیم که چقدر از هموطنانمان گرفتار می‌شوند.

اعلام کردیم که در انتخابات شهر و روستا مراسم متعدد، میهمانی و سفره‌های درهم فشرده شام و ناهار کار دستمان می‌دهد. پیشنهاد دادیم که موج جدید می‌تواند چالش بزرگ امنیتی ایجاد کند و ما که تاکنون علیرغم تنگنا‌های فراوان نگذاشته ایم بیماری بدون تخت بماند شاید در این مرحله وا بمانیم و ضروریست در سطح شورایعالی امنیت ملی مطرح گردد و راهکاری ملی برای ایستادگی فراهم شود.

روزبروز تنهاتر شدیم، گرچه اقدامات محدودی صورت گرفت، اما در دوگانه‌های متعدد سلامت و ... بنا به مصلحت اندیشی و پرهیز از تنش زائی، مقوله سلامت و مدافعین این عرصه، مغفول، تنها، مظلوم و غریب ماندند و اینک در زیر بار موج سنگین بیماری از یکسو و فشار و مطالبه طلبکارانه گروهی که سعی می‌کنند بجای علت، معلول را بنگرند له می‌شویم و ما مانده ایم با "از دست رفتن مایه و شماتت همسایه".

واکسیناسیون را بعنوان یک عامل نسبتا موثر در کاهش مرگ و میر علیرغم همه تنگناهانی که مستحضرید پی می‌گیریم و هر روزه گروه آسیب پذیر جدیدی را بعنوان هدف ایمن سازی بر می‌گزینیم، اما بخوبی واقفید که در کشور‌هایی که بالاترین پوشش واکسیناسیون را داشته اند دوباره از گزند بیماری به شرایط فرنطینه‌ای و اجباری نمودن رعایت پروتکل‌ها رو آورده اند. کشور استرالیا برای اعمال قرنطینه به ارتش رو می‌آورد و کشور ژاپن فقط بدلیل ورود مسافرین المپیک علیرغم ده‌ها حلقه محافظتی و آزمایشگاهی گرفتار موج جدید و اعمال قرنطینه شده و در چین و خیلی از کشور‌های اروپایی شرایط سخت گیرانه علیرغم پوشش بالای واکسیناسیون برگشته است و اینجا متأسفانه آنگونه همه چیز عادی شده که انگار کرونایی وجود ندارد.

اینجانب به عنوان سربازی که از نخستین روز‌های این گرفتاری در صحنه مانده ام از این بی تفاوتی و ساده انگاری احساس خطر عمیق می‌کنم و به استحضار می‌رسانم با این موج خیزی سهل انگارانه بیماری اگر تخت هم داشته باشیم نفر نداریم، همکاران من گرچه واکسینه شده اند بدلیل بی خوابی طولانی و استرس همه دارند بیمار می‌شوند و آن پیش بینی که در مکاتبات متعدد کرده بودیم و آن مستهلک شدن و تخریب مستمر نیروی انسانی و زیرساخت‌های بخش سلامت است نزدیک می‌نماید و اگر خدای ناکرده رخ دهد فاجعه‌ای عظیم و غیر قابل جبرانست.

در یکسال گذشته علیرغم کاستی‌ها و با دست‌های بسته تخت‌های ویژه را دو برابر کردیم و هزاران ونتیلاتور و امکان جدید گسیل نمودیم، حدود پانصد دستگاه اکسیژن ساز به سراسر کشور فرستادیم و در حد مقدور پرستار و کادر خدماتی بکار گرفتیم، اما با این بی توجهی‌های مستمر همه را به باد فنا می‌دهیم، نابود و فرسوده می‌کنیم خدا شاهد است از یکایکشان خجالت می‌کشم.

بنده هم می‌توانم در این روز‌های باقیمانده همرنگ جماعت شوم تا این دوره بگذرد و به بهانه تغییر دولت خود را خلاص کنم، ولی چگونه می‌شود تماشاگر مرگ روزافزون هموطنانمان بود و سکوت کرد. یکبار حضرتعالی به صحنه آمدید و تشکیل قرارگاه و بعضی موارد دیگر را توصیه فرمودید و امروز هم در این ایام گذار مداخله جدی حضرتعالی و به صحنه آوردن کلیه امکانات کشور برای مقابله جدی با این پدیده ویرانگر ضروریست. هر لحظه دیرتر تصمیم بگیریم ابعاد فاجعه وسیع‌تر و آوار آن بر دوش کشور سنگین‌تر خواهد شد. بکرات معروض داشته ام که گرچه کار فرهنگی، مساعدت‌های گوناگون به اقشار نیازمند و سرعت واکسیناسیون موثر است، ولی بدون استفاده از ابزار قدرتمند بازدارنده نمی‌توان با عادی انگاری و پروتکل شکنی مبارزه کرد و این تجربه اثبات شده جهانی در دوران گرفتاری با همه گیری هاست.

شاید دوهفته تعطیلی جدی و ایستادگی و بکارگیری نیرو‌های نظامی و انتظامی و برخورد محکم با شکستن پروتکل‌ها بتواند تا حد قابل توجهی از چرخش ویروس و بار بیمارستان‌ها و فشار نفس گیر بر همکاران ما بکاهد. اگر روزانه هزاران نفر در کلینیک‌های تخصصی و سرپانی درمان نمی‌شدند و این بار هم قرار بود به تخت‌های بیمارستانی تحمیل شود از مدت‌ها پیش تخت کم می‌آوردیم، ولی متأسفانه فشار بگونه ایست که نگرانم این طرح هم پاسخ ندهد مگر آنکه سریعا با اقدامات پیشگیرانه و افزایش رعایت پروتکل‌ها از بار تصاعدی بیماری بکاهیم.

امیدوارم کماکان مشمول عنایت ویژه حضرتعالی باشیم.

سعید نمکی وزیر بهداشت





منبع: پارسینه
برچسب ها: وزیر بهداشت ، سعید نمکی ، موج سهمگین کرونا ، رهبر انقلاب ، نامه

منبع: ناطقان

کلیدواژه: وزیر بهداشت سعید نمکی موج سهمگین کرونا رهبر انقلاب نامه قابل توجهی پروتکل ها خواهد شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۹۲۲۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.